In de actuele maatschappelijke discussie over waardering van zorgpersoneel, staat als een paal boven water dat de maatschappij draait op cruciale beroepen; werk dat niet door robots kan worden overgenomen en dat maatschappelijk van onschatbare waarde is. De coronacrisis heeft dat meer dan ooit duidelijk gemaakt.
Massaal werd er geklapt voor het zorgpersoneel, zag iedereen de waarde van logistiek personeel en was er meer aandacht voor het belang van goed schoonmaakpersoneel. De discussie is verhard in de Tweede Kamer waar de oppositie pleit voor structureel meer waardering voor zorgpersoneel door salarisverhogingen te eisen en de coalitiepartijen een eenmalige bonus voldoende vinden en salarisonderhandelingen bij de vakbonden en werkgevers willen laten.
Laat de cruciale beroepen zelf aan het woord
In al die debatten staat voorop dat er over de cruciale beroepen wordt gepraat en besloten, maar niet met de mensen die de cruciale beroepen uitoefenen. Welke keuzes zouden er gemaakt worden als mensen uit het veld de besluitvorming zouden mogen doen en al die miljarden die er in de politieke bestuurslagen worden verdeeld, zelf mogen verdelen? Zouden de cruciale beroepen als steunpilaren voor de maatschappij ook de keuzes maken die in het belang zijn van de maatschappij, of zouden zij niet buiten hun eigen werkveld kunnen kijken en beslissen?
Type uw postcode en druk op de knop om een persoonlijke routeplanning in een nieuw venster te openen.